Ο στόχος του άρθρου είναι να συνεισφέρει ένα λιθαράκι προς την κατεύθυνση της άρσης της ενοχής των μαμάδων. Για να δούμε λοιπόν παρακάτω κάποιες σταθερά ακουόμενες ενοχικές φωνές από μαμάδες και τις απαντήσεις της μη ενοχικής, αποδεκτικής φωνής σε αυτές.
ΜΑΜΑ: Είμαι πολύ θυμωμένη με μένα και απογοητευμένη. Δεν κάνω τίποτα καλά και σωστά στο ρόλο μου ως μαμά.
Και πού χωράει η απόλαυση του ρόλου μου αν υπάρχει τόση ενοχή; Αν δε νιώθω αρκετή ως μαμά, τότε πώς θα υποστηρίξω τη σχέση μου με το παιδί μου;
ΦΩΝΗ ΕΝΟΧΗΣ: Έχω επιστρέψει στη δουλειά μου και νιώθω ενοχές. Δεν έχω τόσο χρόνο να αφιερώνω στο παιδί μου και νιώθω ανεπαρκής. Μήπως δεν του παρέχω μια αρκετά σταθερή παρουσία;
ΦΩΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: Αν νιώθω πως θέλω να επιστρέψω στην εργασία μου, υποστηρίζω τον εαυτό μου και τις επιλογές μου. Θέλω να μαι μια αρκετά καλή μαμά γι’ αυτό και δεν εξαντλούμαι στο μητρικό μου ρόλο. Η ανάγκη για πολλαπλούς ρόλους στην καθημερινή ζωή, η ανάγκη για δημιουργικότητα και παραγωγικότητα καθώς και η επένδυση σε άλλα κομμάτια του εαυτού πέρα από τη μητρότητα είναι θεμιτή και απαραίτητη για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μου. Η φροντίδα του εαυτού μου είναι πρωταρχικής σημασίας και ξέρω πως μια χαρούμενη μαμά είναι πιθανός προάγγελος ενός χαρούμενου παιδιού.
ΦΩΝΗ ΕΝΟΧΗΣ: Ζητάει να παίζω μαζί του και βαριέμαι/ το αποφεύγω. Μήπως δεν επενδύω αρκετά στη μεταξύ μας σχέση;
ΦΩΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: Το παιδί χρειάζεται πρωταρχικά από εμένα την ανταπόκριση στο μητρικό ρόλο. Το παιχνίδι μαζί με το παιδί είναι ουσιώδες γιατί σημαίνει κοινό ποιοτικό χρόνο και ευκαιρία για επικοινωνία. Ωστόσο ευκαιρίες για κοινό χρόνο και σύνδεση δίνονται και εκτός πλαισίου παιχνιδιού όπως επίσης και η συνεργασία ενήλικα-παιδιού μπορεί να γίνει συνεργατικό παιχνίδι.
ΦΩΝΗ ΕΝΟΧΗΣ: Συχνά χάνω την υπομονή μου και φωνάζω. Μήπως δεν τα καταφέρνω να παρέχω ένα ασφαλές περιβάλλον στο παιδί μου;
ΦΩΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: Σκέφτομαι πως η γονεικότητα είναι ένα ταξίδι. Κανείς δε γεννήθηκε γονιός. Εμπιστεύομαι το ταξίδι. Αρκεί να έχω τις αισθήσεις και το νου μου ενεργοποιημένα, την καρδιά μου ανοιχτή, τη θέληση και δράση για γνώση και εξέλιξη και την ικανότητα να αφουγκράζομαι και να οριοθετούμαι.
ΦΩΝΗ ΕΝΟΧΗΣ: Δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για δραστηριότητες, όπως messy play, αισθητηριακό παιχνίδι, ρομποτική, κολυμβητήριο.
ΦΩΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: Γνωρίζω πως οι πιο ικανοποιημένες μαμάδες δεν έχουν υψηλές προσδοκίες. Τα πιο ικανοποιημένα παιδιά δεν έχουν γονείς με υψηλές προσδοκίες από αυτά. Θυμάμαι πως η επαφή με τη φύση δε χρεώνεται και είναι εξαιρετικά ωφέλιμη και προσπαθώ να βρίσκω μια ώρα μες στη βδομάδα για να την επισκέπτομαι.
ΦΩΝΗ ΕΝΟΧΗΣ: Δεν έχω χρόνο να μαγειρεύω pancakes, energy balls, healthy snacks και γεύματα ισορροπημένα. Πολλές φορές θα παραγγείλουμε και θα φάει και το παιδί απ’ έξω. Μήπως γίνομαι λάθος πρότυπο και επηρεάζω αρνητικά τις διατροφικές του επιλογές;
ΦΩΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: Η πληθώρα πληροφοριών από τη μία είναι πηγή γνώσης από την άλλη προϋποθέτει ένα πολύ καλό φίλτρο. Είναι βάρος να έχω υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό μου αλλά και για τα παιδιά μου που μπορεί να το παραλαμβάνουν με τη σειρά τους. Κυνηγώντας την ανταπόκριση στον ενδεδειγμένο τρόπο μαγειρέματος, στον ενδεδειγμένο τρόπο ανατροφής, απαιτώντας να είμαι πάντα διαθέσιμη και ευχάριστη παρά τις δικές μου σκέψεις, έγνοιες και δυσκολίες, καλλιεργώ ένα πρότυπο γονιού που δεν είναι φιλικό στις ανθρώπινες αδυναμίες, στα λάθη, στις παραλείψεις, στη φροντίδα του εαυτού και συντηρώ μια εικόνα μιας παντοδύναμης ψευδούς μαμάς ενώ το παιδί έχει ανάγκη από μια ρεαλιστική μαμά με την αλήθεια της και την πιστότητα στον εαυτό και τις ανάγκες της. Αυτό θα είναι και το πρότυπο. Και εν τέλει αυτά θέλω να πάρει και το παιδί μου ως μαθήματα. «Δεν είναι ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα». «Δεν είναι ανάγκη να τα κάνεις όλα καλά». «Η αξία σου δεν καθορίζεται από κάτι έξω από εσένα».
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑΤΟΣ: Η μητρότητα έχει δυσκολίες και απαιτήσεις και όπως είναι μια εσωτερική διεργασία, έτσι εσωτερικές είναι και οι απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει. Δεν είναι η δραστηριότητα, τα υγεινά cookies, εκείνη η ρουτίνα, εκείνο το ρούχο που δίνει αξία στο γονιό και στο ρόλο του. Είναι η γνωριμία με τα όριά του, τις αδυναμίες του, τις δυσκολίες του, τα δυνατά του σημεία και η επιλογή των τρόπων και των μέσων που δίνουν την πρόσβαση σε μια υγιή και ζωντανή σχέση με το παιδί.